ديدي كه جوابتو دادم ;-) اون هم نه کوتاه! يــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه عالمه! تلخ بودن هم دليل ميخواد يکي مثل من عزيز!براي روشن شدن ذهن ساير مخاطبين هم يه تيکه هايي از جوابم رو ميذارم اينجا!اون هم با تلخيص و جرح و تعديل!"...تلخ كرد مزه ي دهنم رو.اين همه بي انصافي...بعد ديدم هرچي مي بينم واقعيت جامعه اطرافمه.مشت:نمونه خروارحالا هي بيشتر مي بينم.سوار اتوبوس ميشم هر دو تا خانومي كه هم صحبتن در حال غيبتن! لحن غيبت كردنشون مثل مراسم نخود خوردن برره اي هاست واسم.گاهي به خودم ميام مي بينم منم مثل جماعت شدم!حق بده بهم تلخ باشم وقتي مي بينم خودم هم اون چنان جداي از اين عادات و رفتارها نيستم.خيلي وقتا خودم هم فكر اونايي ام كه دارم مذمت شون مي كنم...وقتي مي بينم دارم كاري عليه اين همه بدي نمي كنم...بعد من با خودم فكر مي كنم اگر من يه كار مفيدي ميکردم بهتر نبود؟يا اينکه اينا همش شعاره؟؟؟بعد كه خبر مرگ يکي مياد از خودم ميپرسم من اگه بميرم كجاي كار دنيا لنگه؟اصلا مگه كاري هم كردم واسه خوب تر شدن دنياي اطرافم؟جز غر زدن؟؟؟؟!!!!!!**كلا اينا مشغوليات فكري منه كه هي تلخ ترم ميكنه!حالا تو اين محيط مجازي كه خوبم.بيچاره اطرافيام كه توي دنياي واقعي نميدونن با موجودي مثل من كه عين هواي بهار هر ثانيه يه جوره چي كار كننالبته اتفاقاي خوب هم هست...اصلا همين که فهميدم دنياي اطرافم واقعا چه جوريه خودش اتفاق خوبيه!منتها اين اتفاق خوب شبيه چوب معلمه که صدا نداره ولي خب خوب دردي داره و من به خاطر دردشه که فعلا اين جوري ام.از شوک ضربه در بيام و بفهمم بايد چه کنم تا حس بي مصرفي تا حس تماشاگر صرف بودن نداشته باشم حتما بهتر ميشم!...راستي منظورت از تلخي اين 3 تا پست آخرم که نبود؟آخه اصلا خودم نسبت به اين آخريا چنين حسي نداشتم.واقعا با عشق نوشتم هر تيکه اش رو...عشق هم شيرينه حتما ديگه.ولي اون کوتاه نوشت هايي که ميذارم سمت چپ وبلاگ اغلب تلخه!