e ؟ اين سارا همون سارا هستش ؟ پس کدوم سارا مال دبستان بود و کدوم سارا مال دانشگاه و کدوم سارا کدوم ؟ من که رسما قاطي کردم.

(اگه ميتوني صداش رو در نياري من يه سوال بپرسم, اين سان شاين که گفتي چيه ؟ نميتوني ؟ هيچي پس, بيخيال. من که سوالي نپرسيدم تو هم لابد چيزي نخوندي  )

پ.ن. : براي استفاده از اين شکلک توي سوال نپرسيده, کل شکلک هاي موجود رو چک کردم و چقدر سيستم مسخره اي داره که همه اش رو بايد لود کني و هيچ شرتکاتي براي استفاده ي راحت تر ازش تا اين لحظه در دسترس عموم نيست. حالا شايد پسر عموم داشته باشه, ازش ميپرسم خبر ميدم.

پ.ن. 2 : کلا سعي کن جاهايي که من ميزنم به شوخي رو جدي نگيري, وگرنه ... ! 

شيوا جوووون حالا ما شديم بيگانه ؟؟؟؟؟؟من و سارا از دبستان با هميم انگاري .

هــــــــــه هـــــــــــــــــه!!!

سينا از در دانشکده ي ما که وارد ميشي همه اينجورين!!

بعد من فکر مي کردم اين يه مرضه فقط بين حقوقيا.مثل نقرس که ميگن فقط مال پولداراس....

حالا يا اين مرض فقط خاص حقوقيا نيست،يا اينکه تو خيلي خوش شانسي و از زير دست هيولاي حقوق در رفتي و اون پايين(!!!) سنگر گرفتي!

(يعني من تو پونصد تا کامنت زيريم انقدر از سارا تعريف کرده بودم و اميدواري داده بودم!يه دونه جواب اينجوري بم داد؟؟!!نه ديگه....بيگانه پرست!!)

اگه بدوني چقدر با اين پستت حال کردم !

اگه بدوني ... 

قشنگ يه جورايي طعم صداقت رو که توش موج ميزد رو چشيدم و لذت بردم.

ايول.

اتفاقا, من هم با بقيه دوستان (با توجه به کامنت ها : شيوا, شيوا,شيوا,شيوا,شيوا,شيوا ... شيوا,غزال, هادي) موافقم که خوب کاري کردي که آپ کردي. 

و, من هم خيلي از اين کارها ميکنم. ميشينم ساعت ها واسه خودم داستان ميسازم, با آدم هاي مختلف دعوا ميکنم, وسط ماجراهايي که همه اش تو ذهنمه تيکه ميندازم, يهو يه داستان جنايي به موضوع خنده تبديل ميشه ! و خيلي جالبه که تقريبا روزم رو همين ها ميتونن تغيير بدن. يعني يه روز که اصلا حال ندارم رو ميتونن به يکي از سرخوش ترين روز هام تبديل کنن و برعکس ! 

و به نظرم اين دليلي بر ايراد گرفتن به خود نيست. "(بعد از خواندن اين بخش مطمئناً با من موافق خواهيد بود که به جاي استفاده از واژه‌ي «هم‌ذات‌پنداري‌» بهتر بود از واژه‌هايي مثل:مازوخيسم/ساديسم/جوگيري استفاده مي‌کردم.)" پس با اين حساب ديگه منو چي ميگي ؟!!! خدا به خير بگذرونه ... 

ولي خوب کاري کردي نوشتي, باز هم بنويس.

موفق باشي

حالا که اينطور شد اصلا ديگه نميام ببينم دق نمي کني از دوري من؟؟نه!اين چه سوالي بود!معلومه که نمي کني!

اين عکسا چيه بابا؟؟؟همينا رو مي بيني که انقدر خواب بد مي بيني ديگه!!اون يکي که شيش متر دهنش بازه،قشنگ جووووووووووون ميده يه لنگه کفش بچپوني تو حلقش!!اين يکي سياه پوسته رو هم که بلا به دور....من فکر کنم از وقتي من اين عکسا رو ديدم دچار بيماري شب بيداري شدم!!آره!حتما دليلش اينان!!

وااااااااااااااااااااي سارا ساعت دوازده امشب هيچ چيز اندازه اينکه وبلاگ تورو آپ شده ببينم نمي تونست منو هيجان زده کنه!!

خوبه که نوشتي و دوبرابر خوبه که از خود بدحالت نوشتي چون اونم بالاخره بخشي از توئه که نبايد تو ترديد و ابهام قايمش کني بايد اونم بروز بدي و اين بروز دادن آدمو سبک تر ميکنه.خود بدحال مثل يه مگس مزاحم مدام دور مغز انسان پر ميزنه و نوشتن ازش مثل اين مي مونه که مگسه رو بپروني شايد دوباره برگرده اما حداقل يه کوچولو آسايش که پيدا کردي !

سارا شايد باورت نشه ! اما اين روزها من هم دچار هم ذات پنداري عجيبي شدم . مثلآ اين سريال هاي سرکاري ماه رمضون رو که ميبينم به جاي شخصيت هاي بد بختش قرار ميگيرم و علت اينکه خودم رو به جاي افراد خوش بخت قرار نميدم هم خودم نمي دونم . چند شب پيش خوابي ديدم که تعريفش خالي از لطف نيست ...

خواب ديدم توي زمين فوتبالم و يکي از بازيکن هاي تيم استقلال به توپ ضربه ميزنه و اين توپ ميخوره به سر من و من ضربه مغزي ميشم ! بازيکنه ميره زندان و ميخوان اعضاي بدن منو اهدا کنن که ييهو از خواب ميپرم !!! {اين الان تلفيقي از در مسير زاينده رود و ملکوت بود ، البته من وسط خواب پريدم شايد در ادامه بقيه سريال ها هم مي بودن !} . عزيزم يه امري هست به نام بيکاري ، بي برنامگي ، روزمرگي ، يکنواختي و ... که بعضآ جوونا بهش گرفتارن (لا اقل من در مورد خودم ميگم) و به نظرم علتش همينه !

سلام

گويا اولين نفرم که دارم پيام ميزارم چقدر مايوس کننده ولي همين که آپ ميکني راحت تر ميشي... بريز بيرون يه دوست وکيل دارم که رفتاراتون شبيه همه آپيدم بيا خوشحال ميشم