با سلام

دنياي خوبيه دنياي يك رنگي

اين كه آدم ها بتونن همرنگ خودشونو پيدا كنن خوبه

اما من دوست دارم هر كسي به رنگ خودش باشه. با تفاوت هاي خودش. اين جوري تنوعي هم تو آدم ها ميشه. خوبيش هم اينجاس كه آدم ها در رنگ ها مختلف جنبه كنار هم بودن رو داشته باشن. بتونن كنار هم زندگي كنن.

اما اين هم هست كه تو دنياي رنگ ها هيچ رنگي بدتر از دورنگي نيست.

خوشحالم كه همرنگ خودتونو پيدا كردين

شاد باشيد و موفق و پرنور

به نام خدا.

گهگاه چيزهايي مي نويسي كه اصلا و ابدا نمي فهمم منظورت و انگيزه ات چي بوده از اون مطلب.

پر ميکشم از پنجره ي خواب تو تا تو

هر شب من و ديدار در اين پنجره با تو

به هر صورت هنوز هم خوشحالم.

ولي انگار دوباره برگشتي تا چيزهايي بنويسي كه منو آتيش بزني و خرسند بشي.

مي دوني اين جور تفكراتت چقدر مغمومم مي كنه.

ولي مي نويسي.

وبلاگ خودته.

صاحبش هستي.

دوست داري هر چيزي كه خوشت مياد رو توش بنويسي.

مي دوني ام كه سايه ي حضور من هم هميشه اينجاها (حس) مي شه،ولي خب شايد ديده نشه.

همونطوري كه سايه ي تو توي وبلاگ مسكوت راكد مونده ي من هر روز حس مي شه.

بنويس.

آزاد و راحت.

از مسير سبزت منحرف نشي.

جملاتي كه مي نويسي تا جايي كه من مي بينم به مسيرت ارتباطي نداره.

زميني نشو.

گفتگو با استاد رو هر روز ببين.

متن اش رو بخون و آهنگش رو با تمام وجود لمس كن.

********

تموم شد ترانه...